بوم

به راستی؛
دروغ،،، متاع خوبی است
برای فروختن، به آنانی که نمی دانند!؟

ازآن روز، که
رمال، مار راکشید
برروی بوم فاجعه
وماباورمان شد!؟

ومعلممان حیران!
درحسرت باوراندن مار
باکلمه،،،،تنهاماند!

دانستم،،،، دروغ متاع خوبی است؛
برای فروختن
به آنانی که نمی خواهند بدانند.

امید

شب،درکجاوه نشسته
بر اشتری سوار
سلانه سلانه
ترک دیارمی کند
تردید،امادردیدگان ما
تنیده به سنگینی قدم هایش
در،رفتنی که چه سخت می رود!
چونان نفس که آن دم آخر
ازجسم محتضر به در آید
اما آنانکه صبح را
درانتظارنفسگیر
فریادمی کنند
باید که همنفس
برپاواستوار
باهم زنندآن هی آخررا
برمرکب و لجوج سوارش!
باشدکه نور برون آید
رونق برد،زچهره تاریکی
بذرامیدبیفشاند
بردشت وشهروکوی وخیابان زندگی.

همزادا

بیا
لحظه هایمان را
درجام،بنوشیم
چون شراب،
وشادی هایمان را
درتاروپودچنگ
قسمت کنیم
اینک،که
زمین مال ماست
کف خیابان هم،میراث
پدران ماست
پس درنگ چرا؟
برخیزتاسرودپیروزی رابخوانیم
ساز...مان رابزنیم
و شادی کنیم
امروزکه زمین وزمان ازآن ماست