میعاد

روزی که ناله های توآوازمی شود
روزی که بالهای توپروازمی شود
روزی که ازکمانه ابروی روی تو
یک قوم بانوای تودمسازمی شود
روزی که دست توازآستین عشق
بیرون می آیدوگرهم بازمی شود
روزی که غنچه هاهمگی شاهد تواند
بایک تبسمت پرگل بازمی شود
روزی که دخترکی از حریم دوست
با یک کرشمه توسبب سازمی شود روزی که قطره قطره باران بهم شود
جاری شودبه یک نشانه وسیلاب می شود
آن روز،روزآمدن عطروبوی توست
روز،زهم گسستن زنجیرهای غم
روزبهم رسیدن فریادهای عشق
روز زدود گریه وماتم ز کوی ها
روزی که سرسپردگی زجهان کوچ می کند
اهریمنان موعظه درسایه می شوند
دجاله های پیربه غساله می شوند
شیطان زشرم روی توبر خاک می شود
مطرب زبوی عطرتوچالاک می شود
سنبل عروس کوی گل سرخ می شود.
سوسن به میهمانی آلاله می شود
من عاشق گل روی تو می شوم
توسربه سرهمه خودشورمی شوی
چون صورمی دمی به حریم کلامیان
چون گرزمی شوی به سرای حرامیان
خورشیدمن توزمشرق طلوع کن
معبودمن توزمغرب عبورکن
برهم بدوزمشرق ومغرب به نورخود
ازهم بپاش لانه بودونبودخود
تو خوددلیل خودی نازنین من
دیگربه بودغیرتوام احتیاج نیست
من رابرون ببرزغم انتظارخود
ظاهرشوازکمانه بی انتهای خود
برمن بتاب عاشق راه توام هنوز
من رابسوز کشته سوزتوام هنوز
من رازدست بودونبودم خلاص کن
یک التفات نیک براین التماس کن
دیگربس است دوره دوری وبندگی
دیگربس است محنت آوارزندگی