جای پای عشق
چهارشنبه, ۱۵ شهریور ۱۳۹۶، ۱۰:۱۸ ق.ظ
من نام عشق را
هنگام صبح
وقت معاشقه غنچه بانسیم،
گاه غروب،
برروی بام کودکیم، وقتی که با
ستاره شب
حرف می زدم؛
بر،برگ برگ دفتر مشقم نوشته ام
تصویر عشق را،
باچهره شقایق عاشق، بر قاب آب،دیدارکرده ام
آنگه صدای عشق را
ازآب رود شنیدم
وقت مغازله باسنگ
ودیده ام
سخاوت عشق رادردستانی که
به کبوتر دانه می دهد
من روح عشق رادربرق شادمانه چشمان عاشقی
احساس کرده ام،گاه وصال یار
درمویه های باربدخراسانی
دربوی جوی مولیان
برمهرجاگرفته دردل سعدی
درپیرمی فروش خواجه شیراز
درعطرعشق لیلی ومجنون
در،گاه شستن پرهای سیره سهراب
درآب وآینه
درشعرشیرپیرزمستان
درآیدای بامداد
درارغوان سایه
درشعرهای ناب مشیری
من درس عشق راازآیه آیه های نور
بر یادسپرده ام
تا،بازسپارم به رسم امانت به نسل های بعدی این سرزمین نیک.
